Kiedy Britta Marakatt-Labba przychodzi nad znajomy górski strumień, wita go serdecznie, po czym klęka, aby napić się wody. Chwilę później widzimy, jak siedzi na brzegu i maluje pejzaż. Marakatt-Labba jest samską artystką, znaną głównie z pracy z tekstyliami, która czuje bardzo silną, wręcz magiczną więź ze swoją ojczyzną, transgraniczną północną krainą, gdzie mieszkali jej przodkowie oraz przodkowie jej przodków. Teraz kraina ta i żyjący w niej ludzie stoją w obliczu apokaliptycznych zmian klimatycznych. Marakatt-Labba pełni tutaj funkcję przewodniczki po zmieniającym się i ginącym świecie, po jego historii, mitologii i codzienności. Poetycki dokument Thomasa Jacksona, ilustrowany prymitywistyczną twórczością bohaterki oraz sennymi, hipnotycznymi ujęciami przyrody, wypełniony jest bajkową aurą, którą raz po raz przenika melancholia.