Raphaëlle niedawno przeprowadziła się z Francji do Barcelony, fajnie się ubiera, pisze wiersze o miłości i chciałaby być pisarką, ale obecnie pracuje w call center. Jest młoda, prostolinijna i jak wiele innych dziewczyn w jej wieku marzy o wielkiej miłości. Love is in the air... but I can’t breathe – bo jak być trans-dziewczyną na Tinderze? W meandrach internetowego randkowania każdemu łatwo się zgubić, a Raphaëlle porusza się po omacku. Dla nowo poznanych mężczyzn jest niecodziennym obiektem seksualnym, odmieńcem, fetyszem. Jednak podczas kolejnych randek coraz lepiej poznaje samą siebie. Jest w trakcie procesu tworzenia własnej kobiecości. Kobietą nie rodzisz się, tylko się nią stajesz – pisała matka feminizmu Simone de Beauvoir. Kilkadziesiąt lat później stwierdzenie to jest nadal aktualne i Raphaëlle musi się z nim zmierzyć. Dziewczyna buduje swoją tożsamość na froncie romantycznym i artystycznym. O ile jej ciało jest polem walki, o tyle sztuka wydaje się przestrzenią wolności. Scenariusz powstawał w ścisłej współpracy z odtwórczynią głównej roli Raphaëlle Pérez, a także dzięki wykorzystaniu doświadczeń różnych grup queerowych, które występują w filmie. To wzruszający, momentami zabawny zapis przemiany w toku.